stick

Noun

တုတ်။ တုတ်ချောင်း။

  • The boys attacked the police with sticks and stones.

Walking-stick

  • my grandmother can't walk without a stick

…ရိုက်တံ။ …တုတ်။

    အချောင်း။ အတံ။ …တိုင်။

    • sticks of celery/chalk/charcoal/dynamite/rhubarb.

    usu pl ~of sth infml အိမ်ထောင်ပရိဘောဂပစ္စည်း။

    • These few sticks of furniture are all he has left.

    ဂီတညွှန်ပြသူကိုင် တုတ်တံ။

      dated infml …လူ။ …ပုဂ္ဂိုလ်။

      • He's a funny old stick.

      ပစ္စနÚ္တရစ် အရပ်။

      • live out in the sticks.

      ~ sticks plural

        Verb

        အချွန်နှင့်ထိုးသည်။ စိုက်ထားသည်။ ငေါထွက်နေသည်။ စွဲမြဲနေသည်။ to stick up တိုက်ယူသည်။ to stick at စွဲစွဲမြဲမြဲလုပ်သည်။ to stick out မရမနေ တောင်းဆိုသည်။

          ~ sth in/into/through sth; sth in/through ထိုးသည်။ စိုက်သည်။ တွက်သည်။

          • Stick the pins through both pieces of material.

          ~ in/into/through sth;~ in/through စူးသည်။ စိုက်သည်။

          • I found a nail sticking in the tyre.

          ကပ်သည်။ စွဲသည်။

          • This glue's useless—it doesn't stick.

          ကပ်သည်။ ထားသည်။

          • He stuck the pen behind his ear.

          ~ in sth ကပ်သည်။ ကျပ်သည်။ တစ်နေသည်။ နစ်နေသည်။ အပ် ကြောင်း ထပ် သည်။

          • The key has stuck in the lock.

          in negative sentence and questions မြဲသည်။ သည်းခံသည်။

          • I don't know how you stuck that man for so long.

          ငြိသည်။ တွင်သည်။

          • They couldn't make the charges stick ie prove that they were true.

          ~ sticks 3rd person; ~ stuck past and past participle; ~ sticking present participle

            Adjective

            ~ Stickly ဆူးပေါသော။ စေးကပ်သော။

              thesaurus