strangle

Noun

~ Strangulation လည်မျိုအညှစ်ခံရခြင်း။ နှိပ်ကွပ်ခြင်း။

    Verb

    လည်ညှစ်သတ်သည်။ လည်ပင်းအစ်သည်။

    • He strangled her with her own scarf.

    လည်မျိုကိုညှစ်သည်။ သတ်သည်။

    • The government's monetary policy is slowly strangling the economy.

    ~ strangles 3rd person; ~ strangled past and past participle; ~ strangling present participle

      thesaurus