interrupt

အဆက်ပြတ်သည်။ တန့်သည်။ ကြားဖြတ်သည်။

• Trade between the two countries was interrupted by the war.

~ sb/sth; with sth ကြားဖြတ်ပြောသည်။ ဝင်တောသည်။ နှောင့်ယှက် သည်။ ဖောက်သည်။

• Hecklers interrupted her speech with jeering.

ဖောက်သည်

• a vast flat plain interrupted only by a few trees.

ကာဆီးသည်။ ကွယ်သည်။

• These new office buildings will interrupt our view of the park.