knock

Noun

တံခါး စသည်တို့ကို ခေါက်ခြင်း။

  • There was a knock at the door.

ပြင်းထန်စွာ ထိခိုက်မိ၍ရသောဒဏ်ရာ၊ ဒဏ်ချက်။

  • She fell off her bike and got a nasty knock on her leg.

အင်ဂျင်မှ ပစ္စတင်ခေါက်သံ၊ မီးသံ။

    ~ knocks plural

      Verb

      ထုသည်။ ခေါက်သည်။

      • I knocked on the kitchen door.

      ~ sth against/on sth တိုက်မိသည်။

      • Mind you don't knock your head on this low beam.

      ဝေဖန်ထိုးနှက်သည်

      • The newspapers are always knocking the England team.

      ထုသည်။ ထိုးသည်။ ပုတ်သည်။

      • The blow knocked me flat/senseless.

      ဖောက်သည်။ ဖြုတ်သည်။

      • knock a hole in the wall.

      အင်ဂျင်စက် မီးသံထွက်သည်၊ ပစ္စတင်ခေါက်သံ ထွက်သည်။

        ကြောက်ဒူး တုန်သည်။

        • Her knees were knocking together in terror.

        ~ knocks 3rd person; ~ knocked past and past participle; ~ knocking present participle

          thesaurus