knockout

Noun

ရှုံးထွက်ပြိုင်ပွဲ။ ဖျာလိပ်ရခြင်း။

  • a knockout tournament.

လက်ဝှေ့ပွဲ အလဲထိုးချက်။

  • a fifth-round knockout.

sing ကမ်းကုန်အောင်လှသူ။ အလှပဂေး။ လက်ဖျားခါရသူ။ အံ့ချီး မကုန်။

  • She's an absolute knockout ie very beautiful.

~ knockouts plural

    knock-out

    Adjective

    ပြန်မထနိုင်အောင် အလဲးထိုးချလိုက်သည်။

      knock out

      Verb

      ~ knocks out 3rd person; ~ knocked out past and past participle; ~ knocking out present participle