displease

Noun

စိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်စေသော၊ စိတ်မပျော်ရွှင်စေသော

    ~ Displeasure စိတ်ကြိုက်မတွေ့ခြင်း။ မခံချိမခံသာဖြစ်ခြင်း။

      Verb

      သဘောမကျဖြစ်စေသည်။ ဒေါသထွက်စေ သည်။

      • He'd do anything rather than displease his parents.

      ~ displeases 3rd person; ~ displeased past and past participle; ~ displeasing present participle