bungle

Noun

အလွဲလွဲအချော်ချော်။ အရာရာနှင့် အကြောင်းကြောင်း။ usu. in sing.

  • The whole job was a gigantic bungle.

~ bungles plural

    Verb

    မကျင်မလည် ပြုလုပ်ပြင်ဆင်သည်။

      လွဲလွဲချော်ချော်၊ မကျွမ်းမကျင် ပြုလုပ်သည်။ မအောင်မြင်ဖြစ်သည်။

      • The gang spent a year planning the robbery and then bungled it.

      ~ bungles 3rd person; ~ bungled past and past participle; ~ bungling present participle

        thesaurus