bounce

Noun

ပြန်ကန်ထွက်ခြင်း၊ ခုန်တက်ခြင်း။

  • catch a ball first bounce i.e. after it has bounced once.

ပြန်ကန်ထွက်အား

  • There's not much bounce left in this football.

ဖျတ်လတ်သွက်လက်ခြင်း

  • She's so full of bounce.

~ bounces plural

    Verb

    ခုန်စေသည်။ ရုတ်တရက် ခုန်သည်။ ကန်သည်။

      ပြန်ကန်ထွက်သည်။ ပြန်ခုန်တက်သည်၊ ယင်းသို့ဖြစ်စေသည်။

      • She bounced the ball against the wall.

      ခုန်ဆွခုန်ဆွ လုပ်သည်။ မြောက်ကြွမြောက်ကြွ လှမ်းသည်။

      • The child bounced around on the bed.

      ကလေးကို မြှောက်ချည် ချချည်ကစားသည်။ တကူးကူးစီးတမ်း ကစားသည်။

      • He bounced his baby on his knee.

      ဘဏ်ငွေစာရင်း၌ ငွေ မလုံ လောက် သဖြင့် ငွေထုတ် မပေးဘဲ ဘဏ်က ချက်လက် မှတ် ပြန်ပို့ သည်။

      • I hope this cheque doesn't bounce.

      ခုန်ပေါက်သွားသည်

      • The car bounced along the bumpy mountain road.

      ~ bounces 3rd person; ~ bounced past and past participle; ~ bouncing present participle

        thesaurus