bore

Noun

esp. in compounds သေနတ်၊ အမြောက် ပြောင်းဝ၊ ပြောင်းအချင်း။ ဘိုး။

  • a twelve-bore shotgun.

ငြီးငွေ့ဖွယ်ကောင်းသူ၊ အရာ။

  • a crashing bore who tells the same old jokes over and over.

ကျဉ်းမြောင်းသော မြစ်ဝ တစ်လျှောက် ပင်လယ်မှ လျင်မြန်စွာ တိုးဝင် လာသော ဒီလုံးကြီး။

    အဝီစိတွင်း၊ ရေနံတွင်းစသည် တွင်းနက်။ also borehole

      စိတ်ကုန်စရာအခြေအနေ။ in sing.

      • it's such a bore cooking when one's alone.

      ~ bores plural

        Verb

        အခေါင်း၊ တွင်းခေါင်းဖြစ်အောင် ထွင်းဖောက် သည်၊ တူးသည်။

        • This drill can bore through rock.

        တူး၍သွားသည်။ တိုး၍ သွားသည်။

        • He bored his way to the front of the crowd.

        ငြီးငွေ့စေသည်

        • I've heard all his stories before; they bore me/he bores me.

        ~ past tense form of bear

          ~ bores 3rd person; ~ bored past and past participle; ~ boring present participle

            Adjective

            ~ Boring ငြီးငွေ့စရာကောင်းသော။

              thesaurus